یه ساغرو پیمانه و دلدار نشاید
پیمانه بباید زد و تردید نباید بر دلبر دیوانه بگوئید بیاید
اون روزو یادم هست که بریدی از من به تو گفتم برگرد منو انقدر نشکن
نگو که دل کندی از منه دیوونه من به تو محتاجم نرو از این خونه
غربت دنیامو تو چشات میدیدم از سکوتت حس رفتنو فهمیدم
میدونستم این بار آخرین دیدار تو میری و سهمم عکس رو دیواره
به تو گفتم نگذر از من احساسی نباشی میمیرم منو که میشناسی
میری اما عشقت نمیره از یادم دستمو ول کردی تو رو از دست دادم
غربت دنیامو تو چشات میدیدم از سکوتت حس رفتنو فهمیدم
میدونستم این بار آخرین دیدار تو میری و سهمم عکس رو دیواره
ترانه و موزیک محمد بیرانوند
تنظیم مهدی معظم
سادگیمو نذار پای زرنگیات چرا تا تنها میشی منو یادت میاد تو که بچه نیستی چرا سر عقل نمیای
با همه خوبی با ما راه نمیای
دست بردار دیگه بسمه رفتارت روی مغزمه تقصیر این قلبمه دل به تو دادم اشتباه از منه
من هنوز دوستت دارم از اسمت بیزارم ولی فک نکن که گیرت میاد بعد من عاشق تری
هر کی ندونه من میدونم که دلته نری انقده قفلی روم که سختته ازم بگذری
من هنوز دوستت دارم از اسمت بیزارم ولی فک نکن که گیرت میاد بعد من عاشق تری
هر کی ندونه من میدونم که دلته نری انقده قفلی روم که سختته ازم بگذری
حالی به حالی به خودت بیا از دست کارات دل برنمیاد
کور خوندی کوتاه نمیام هر کاری کنی دیگه باهات راه نمیام
من هنوز دوستت دارم از اسمت بیزارم ولی فک نکن که گیرت میاد بعد من عاشق تری
هر کی ندونه من میدونم که دلته نری انقده قفلی روم که سختته ازم بگذری
من هنوز دوستت دارم از اسمت بیزارم ولی فک نکن که گیرت میاد بعد من عاشق تری
هر کی ندونه من میدونم که دلته نری انقده قفلی روم که سختته ازم بگذری
بسمه دیگه نمیبینی مگه خستمه دیگه تنها موندمو کسی که رو به رومه چیزی نمیگه
میشکنی دلو دلی که هیچوقت پس نزد تورو غصه میخورم بعد رفتنت ترک نکن منو خواهشا نرو
اینجوری نرو منو تنهام نذار اشتباهمو هی به روم نیار من دلم پره از دست روزگار
اینجوری نرو منو تنهام نذار اشتباهمو هی به روم نیار من دلم پره از دست روزگار
از بغض پرم اینجوری بری ضربه میخورم دل ببر ازم من که هیچوقت دل نمیبرم
میشکنی دلو دلی که هیچوقت پس نزد تورو غصه میخورم بعد رفتنت ترک نکن منو خواهشا نرو
اینجوری نرو منو تنهام نذار اشتباهمو هی به روم نیار من دلم پره از دست روزگار
اینجوری نرو منو تنهام نذار اشتباهمو هی به روم نیار من دلم پره از دست روزگار
گریه مکن که سرنوشت گر مرا از تو جدا کرد عاقبت دل های ما با غم هم آشنا کرد با غم هم آشنا کرد
چهره اش آیینه کیست آن که با من رو به رو بود هر دو نفرین بر سفر این گناه از دست او بود این گناه از دست او بود
ای شکسته خاطر من روزگارت شادمان باد ای درخت پر گل من نو بهارت ارغوان باد
ای دلت خورشید خندان سینه ی تاریک من سنگ قبر آرزو بود سنگ قبر آرزو بود
آنچه کردی با دل من قصه ی سنگ و صبو بود من گلی پژمرده بودم گر تو را صد رنگ و بو بود
ای دلت خورشید خندان سینه ی تاریک من سنگ قبر آرزو بود
دیجی میعان به نام پاسپورت ۷۴
دوباره چرخ میزنم شبیه یک الکترون مسافرم و میروم دبی ونیز لاهه وون
